Verpleegkundige Ellen Yntema

De Drentse was twintig jaar toen ze in 1988 in het Antonius Ziekenhuis in Sneek belandde als leerling-verpleegkundige. Na de inservice opleiding begon ze op oncologie, later werkte ze op de verpleegafdeling en sinds 27 jaar is de Spoedeisende hulp (SEH) haar werkterrein.

,,De mooiste plek in het ziekenhuis. Je hebt met alle disciplines te maken, mensen van jong tot oud, geen dag is gelijk. Ik weet nooit wat me te wachten staat. We doen hier alles: van zwerende vingers tot reanimaties, botbreuken en ongelukken’’, vertelt Ellen enthousiast.

Samen met vijftig collega’s (onder meer verpleegkundigen, SEH-artsen en co-assistenten) vormt ze de spoedeisende hulpafdeling. ,,Toen ik in de jaren negentig begon, stond ik hier soms als enige verpleegkundige met één arts, dat kun je je nu niet meer voorstellen. We hebben nu een heel mooi, sterk team. De lijntjes zijn kort, de verbondenheid groot. Dat maakt mijn werk ook leuk.’’ Niet voor niks vierde de Sneker vrouw onlangs haar 35-jarig werkjubileum.

Allemaal protocollen
De gedreven verpleegkundige heeft de afgelopen decennia heel wat zien veranderen in de zorg. ,,Vroeger vertelde de hoofdzuster wat je moest doen. Inmiddels heeft de verpleegkundige veel kennis en zelfregie. We zijn veel meer gericht op de patiënt en werken echt samen met de spoedartsen.’’

Het werk is een stuk professioneler geworden, ook. ,,Vroeger deed je wat je zelf vond dat nodig was. Nu hebben we allemaal protocollen en alles moet worden geregistreerd.’’

De SEH is een specialistische afdeling geworden waar gemiddeld veertig mensen per dag worden binnengebracht. In twee, drie uur wordt een patiënt ,,compleet in kaart gebracht’’. ,,Samen met de spoedarts proberen we zo de juiste diagnose te stellen. Eigenlijk zijn wij de poort voor een langer verblijf in het ziekenhuis’’, vertelt Ellen.

Code rood
De patiënt is in al die jaren ook veranderd, stelt de verpleegkundige. ,,Die is veeleisender geworden, veel zieker in het algemeen en ouder. We merken de vergrijzing: negentigjarigen zijn op de afdeling geen uitzondering.’’

Een grote verandering is de beschikbaarheid van voldoende medewerkers. ,,Personeelstekort is echt een groot probleem. We hebben hier een voortdurend tekort aan verpleegkundigen en SEH-artsen. Veel collega’s zijn de laatste jaren met pensioen gegaan.’’ Ook ziet Ellen dat mensen sneller van baan switchen of ontslag nemen om verder te gaan als zzp’er. ,,Die verdienen meer.’’

Elke week is het wel een keer ‘code rood’ op de spoedeisende hulp van een van de noordelijke ziekenhuizen. ,,Dat betekent dat ze op die SEH een paar uur geen nieuwe patiënten kunnen ontvangen omdat alles vol is. De ambulances rijden dan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, in ons geval dus meestal naar Heerenveen of Leeuwarden.’’

Bron: Leeuwarder Courant. Tekst door Ines Jonker en fotografie door Niels de Vries.